انواع افزودنی بتن
افزودنی بتن به موادی اطلاق می‌شود که در حین ساخت بتن یا در زمان اختلاط به آن اضافه می‌شوند تا ویژگی‌های خاصی را در بتن ایجاد یا بهبود بخشند. این افزودنی‌ها می‌توانند خواص فیزیکی، مکانیکی یا شیمیایی بتن را تغییر دهند. افزودنی‌ها به طور کلی به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:
1. افزودنی‌های شیمیایی
افزودنی‌های شیمیایی معمولاً به میزان کمی به مخلوط بتن اضافه می‌شوند و تاثیر قابل توجهی بر خواص بتن دارند. این نوع افزودنی‌ها به دسته‌های زیر تقسیم می‌شوند:
الف) کاهنده‌های آب (روان‌کننده‌ها)
- هدف: کاهش مقدار آب مورد نیاز برای اختلاط بتن و در نتیجه افزایش مقاومت و کارایی بتن.
- انواع: شامل روان‌کننده‌های معمولی، فوق روان‌کننده‌ها و ابرروان‌کننده‌ها.
- کاربردها: در بتن‌های پر مقاومت و بتن‌هایی که نیاز به کارایی بالا دارند.
ب) دیرگیرکننده‌ها
- هدف: افزایش زمان گیرش بتن برای استفاده در شرایط خاص، مانند هوای گرم یا بتن‌ریزی‌های حجیم.
- موارد استفاده: جلوگیری از گیرش سریع بتن در پروژه‌های بزرگ یا بتن‌ریزی‌هایی که نیاز به زمان بیشتر دارند.
ج) زودگیرکننده‌ها
- هدف: کاهش زمان گیرش بتن و افزایش سرعت سخت شدن آن.
- کاربردها: در بتن‌ریزی‌های اضطراری یا پروژه‌هایی که نیاز به بهره‌برداری سریع دارند.
د) حباب‌سازها
- هدف: ایجاد حباب‌های هوا در بتن برای افزایش مقاومت در برابر چرخه‌های یخ‌زدگی و ذوب.
- کاربردها: در مناطق سردسیر که بتن در معرض یخ‌زدگی قرار دارد.
ه) افزودنی‌های کنترل‌کننده انقباض
- هدف: کاهش انقباض پلاستیک و جمع‌شدگی بتن در زمان خشک شدن.
- مزایا: کاهش ترک‌خوردگی و افزایش دوام.
و) افزودنی‌های ضد آب
- هدف: کاهش نفوذپذیری بتن و افزایش مقاومت در برابر آب.
- کاربردها: در سازه‌های آبی و مخازن.
2. افزودنی‌های معدنی
این افزودنی بتن معمولاً به مقدار بیشتری نسبت به افزودنی‌های شیمیایی استفاده می‌شوند و به عنوان جایگزین بخشی از سیمان یا بهبود ویژگی‌های خاص بتن به کار می‌روند. مهم‌ترین انواع آن‌ها عبارتند از:
الف) مواد پوزولانی
- تعریف: مواد سیلیسی یا سیلیسی-آلومینی که به تنهایی خاصیت چسبندگی ندارند، اما در حضور آب و آهک آزاد حاصل از هیدراتاسیون سیمان واکنش داده و چسبندگی ایجاد می‌کنند.
- انواع: شامل خاکستر بادی، دوده سیلیس و متاکائولین.
- مزایا: کاهش حرارت هیدراتاسیون، افزایش دوام و کاهش نفوذپذیری.
ب) سرباره کوره‌های آهن‌گدازی
- تعریف: محصول جانبی تولید فولاد که به صورت پودر به بتن اضافه می‌شود.
- مزایا: افزایش مقاومت، کاهش نفوذپذیری و بهبود دوام در برابر مواد شیمیایی.
ج) خاکستر بادی
- تعریف: ماده‌ای که از سوختن زغال سنگ در نیروگاه‌ها به دست می‌آید.
- کاربردها: افزایش کارایی، کاهش مصرف سیمان و بهبود دوام بتن.
د) دوده سیلیس
- تعریف: محصول جانبی تولید سیلیکون و آلیاژهای آن که بسیار ریز و دارای سطح ویژه بالا است.
- مزایا: افزایش مقاومت فشاری، کاهش نفوذپذیری و افزایش دوام.
ه) الیاف
- هدف: بهبود مقاومت کششی و کاهش ترک‌خوردگی بتن.
- انواع: الیاف فولادی، شیشه‌ای، پلیمری و طبیعی.
- کاربردها: در بتن‌های مسلح و بتن‌های مخصوص مانند بتن شاتکریت.
3. افزودنی‌های خاص
این گروه شامل افزودنی‌هایی است که برای کاربردهای خاص به بتن اضافه می‌شوند:
الف) رنگدانه‌ها
- هدف: ایجاد رنگ‌های خاص در بتن برای کاربردهای معماری و زیبایی.
ب) افزودنی‌های ضد خوردگی
- هدف: حفاظت از آرماتورها در برابر خوردگی.
- کاربردها: در سازه‌هایی که در معرض عوامل خورنده مانند کلریدها قرار دارند.
ج) افزودنی‌های خود ترمیم‌شونده
- تعریف: موادی که به بتن قابلیت ترمیم ترک‌های خود به خودی را می‌دهند.
- مزایا: افزایش طول عمر سازه.
نتیجه‌گیری
انتخاب افزودنی بتن مناسب برای بتن بستگی به شرایط محیطی، نوع پروژه و ویژگی‌های مورد نیاز دارد. استفاده صحیح از افزودنی‌ها می‌تواند کارایی، دوام و مقاومت بتن را بهبود بخشد و در عین حال هزینه‌ها را کاهش دهد.
Showing all 4 results
